گیاهان سمی برای اسب
گیاهان سمی نگران همه صاحبان اسب هستند، به ویژه برای کسانی که اسب دارند و در مرتع زندگی می کنند. تقریباً هر مرتعی دارای درجاتی از علف های هرز سمی و گیاهان ناخواسته است که در آن رشد می کنند. خوشبختانه، بسیاری از این گیاهان سمی تلخ هستند و چندان خوش طعم نیستند، بنابراین بیشتر اسب ها به جای آن گیاهان دیگر را انتخاب می کنند. بیشتر اسب‌ها به اندازه‌ای بزرگ هستند که اگر گیاه سمی مصرف کنند، برای رسیدن به سطوح سمی باید مقدار زیادی غذا بخورند. مسمومیت های تهدید کننده حیات از گیاهان شایع نیستند. با این حال، طیف وسیعی از سمیت ممکن است رخ دهد. اگر اسب شما خارج از مرتع است، مهم است که بتوانید گیاهان سمی را بشناسید و علائمی را که در صورت مصرف توسط اسب شما ایجاد می کنند، درک کنید
راکن فرن
سرخس براکن گیاهی است که در سرتاسر آمریکای شمالی یافت می شود، اما بیشترین سمیت ها در ایالت های شمال غربی رخ می دهد. حاوی آنزیم تیامیناز است که از جذب تیامین (ویتامین B1) جلوگیری می کند و باعث کمبود تیامین و در نتیجه کوری، افسردگی، کاهش وزن و راه رفتن ناهماهنگ می شود. برای اینکه مسمومیت اتفاق بیفتد، یک اسب باید در طی چند هفته مقادیر زیادی سرخس براقن مصرف کند. سرخس براکن یکی از معدود گیاهان سمی است که اسب‌ها می‌توانند طعم آن را پیدا کنند، بنابراین مراقب سرخس‌هایی باشید که در مناطق مرطوب مزرعه‌هایتان رشد می‌کنند و اجازه ندهید اسب‌تان هنگام بیرون رفتن از مسیر، سرخس‌هایی را بجوید. اگرچه اسب ها ممکن است آن را در مراتع خود بیابند، اما بیشتر سموم ناشی از تغذیه با یونجه بی کیفیت حاوی این گیاه است. اسب‌هایی که یونجه‌های حاوی 3 تا 5 درصد سرخس را برای یک ماه می‌خورند تحت تأثیر قرار می‌گیرند. اگر زود تشخیص داده شود، می توان با دوزهای تیامین برای بازگرداندن سطوح طبیعی، مسمومیت با سرخس را مهار کرد. با این حال، بهترین روش‌های پیشگیری، حفظ مراتع خوب با از بین بردن سرخس‌های برنجی و بازرسی یونجه برای اطمینان از عاری بودن گیاه است.
باترکاپ و پوکه وید
باترکاپ و پوک وید دو گیاه مرتعی هستند که در مراتع بیش از حد چرا یافت می شوند و اغلب در شرایط خشکسالی رشد می کنند. گل‌های فنجانی زرد با ساقه بلند و نازک مشخص می‌شوند. در حالی که پوک وید یک علف هرز بزرگ و بوته‌ای است که مانند درختی با ساقه‌ای مایل به قرمز یا بنفش و توت‌های بنفش روشن رشد می‌کند. توت های پوک وید به صورت خوشه هایی تولید می شوند که شروع به رنگ سبز می کنند و وقتی بالغ می شوند به رنگ بنفش مایل به سیاه در می آیند. ریشه سمی ترین قسمت گیاه است، اما اسب ها با مصرف برگ ها و ساقه ها نیز مسموم می شوند. با بالغ شدن پوک ویید، سمیت برگ ها و ساقه ها افزایش می یابد. از آنجایی که هر دو کره و پوکه‌وید چندان خوش طعم نیستند، اسب‌ها معمولاً در صورت دسترسی به علوفه با کیفیت از خوردن آنها اجتناب می‌کنند. کره های خشک شده که گاهی در یونجه یافت می شوند سمی نیستند. هنگامی که این گیاهان مصرف می شوند، می توانند باعث تحریک دهان (تاول و ترشح بیش از حد بزاق برای گلپر، احساس سوزش دهان در اثر پوکیو)، اسهال و ناراحتی معده شوند
گیاهان سرخدار
سرخدار یکی از سمی ترین گیاهان برای اسب است. این گیاه زینتی بومی سواحل غربی، بخش‌های شرقی و مرکزی ایالات متحده است و به‌عنوان درختچه‌های منظره در خانه‌ها یا حتی برخی از محوطه‌های نمایشی دیده می‌شود. این درختچه ای همیشه سبز چوبی با برگ های سوزنی مانند و توت های قرمز روشن است که در انتهای آن سوراخ دارد. گیاه سرخدار حاوی تاکسین، یک سم آلکالوئیدی است که باعث فروپاشی سریع قلبی و تنفسی می شود. بیشترین غلظت تاکسین در برگها یافت می شود (حتی برگهای خشک شده سمی باقی می مانند). به اندازه یک لقمه (8 تا 16 اونس برگ سرخدار) می تواند در عرض 30 دقیقه پس از مصرف کشنده باشد. علائم به ندرت مشاهده می شود زیرا سم بسیار سریع عمل می کند و موارد اسب معمولاً پس از مرگ ناگهانی تشخیص داده می شود. هیچ پادزهر یا درمانی برای مسمومیت سرخدار وجود ندارد، بنابراین اجتناب از آن ضروری است. از آنجایی که این یک گیاه زینتی رایج است، اطمینان از اینکه هر گونه پیراشکی همسایه در مرتع پرتاب نمی شود بسیار مهم است.