اسب
نام مشترک: اسب
نام علمی: Equus ferus caballus
نوع: پستانداران
رژیم غذایی: گیاهخوار
سایز: قد روی شانه: 30 تا 69 اینچ
وزن: 120 تا 2200 پوند
نسبت به یک مرد 6 فوت:
اسب ها و انسان ها رابطه ای قدیمی دارند. عشایر آسیایی احتمالاً اولین اسب ها را حدود 4000 سال پیش اهلی کردند و این حیوانات تا زمان ظهور موتور برای بسیاری از جوامع بشری ضروری بودند. اسب‌ها هنوز در بسیاری از فرهنگ‌ها جایگاه افتخاری دارند که اغلب به سوء استفاده‌های قهرمانانه در جنگ مرتبط است.
وحشی و اهلی
تنها یک گونه اسب اهلی وجود دارد، اما حدود 400 نژاد مختلف که در همه چیز از کشش واگن گرفته تا مسابقه تخصص دارند. همه اسب ها چرنده هستند.
در حالی که بیشتر اسب ها اهلی هستند، بقیه وحشی باقی می مانند. اسب‌های وحشی از نوادگان حیواناتی هستند که زمانی رام شده‌اند و نسل‌ها آزاد بوده‌اند. گروه هایی از این گونه اسب ها را می توان در بسیاری از نقاط جهان یافت. به عنوان مثال، موستانگ های آمریکای شمالی که در حال پرسه زدن آزاد هستند، فرزندان اسب هایی هستند که اروپایی ها بیش از 400 سال پیش آورده بودند.
اسب های وحشی معمولاً در گروه های 3 تا 20 حیوانی جمع می شوند. یک اسب نر (نر بالغ) رهبری گروه را بر عهده دارد که از مادیان (ماده) و کره‌های جوان تشکیل شده است. هنگامی که نرهای جوان در حدود دو سالگی به کلت تبدیل می شوند، اسب نر آنها را می راند. سپس کلت ها با دیگر نرهای جوان پرسه می زنند تا اینکه بتوانند گروه ماده خود را جمع کنند.
اسب پرژوالسکی تنها اسب واقعا وحشی است که اجدادش هرگز اهلی نشده اند. از قضا، این حیوان تنومند و تنومند امروزه فقط در اسارت وجود دارد. آخرین اسب پرژوالسکی وحشی در سال 1968 در مغولستان دیده شد.
رنگ و طرح
از لابه لای اسب ها رنگ ها و نقش های متنوعی بیرون آمده است که برخی از آنها بسیار متغیر بوده و تشخیص آنها دشوار است. از جمله مهم ترین رنگ ها می توان به رنگ های مشکی، سرخابی، شاه بلوطی (و ترشک)، پالومینو، کرم و سفید اشاره کرد.
اسب: نشانه های صورت
نریان خلیج مورگان
ژل عربی شاه بلوط
پالومینو پاسو فینو ژلینگ
مادیان خلیج آپالوسا
رنگ سیاه یک سیاه واقعی است، اگرچه ممکن است یک علامت سفید روی صورت (شعله ور) و مچ پاهای سفید (جوراب ساق بلند) ایجاد شود. اسب قهوه ای تقریباً سیاه است اما مناطق روشن تری در اطراف پوزه، چشم ها و پاها دارد. خلیج به چندین سایه قهوه ای، از قهوه ای قرمز و خرمایی تا شنی اشاره دارد. اسب های خلیج دارای یال، دم و (معمولا) جوراب سیاه هستند. یک ژن رقیق (یا روشن کننده) وجود دارد – به نام نقره ای یا نقره ای داپل – که عمدتاً بر رنگ های تیره کت تأثیر می گذارد. شاه بلوط شبیه به خلیج است اما هیچ یک از رنگ های سیاه خلیج را ندارد. سایه های روشن تر شاه بلوط را ترشک می نامند. اسب پالومینو از کرم تا برنزی با یال و دم کتان یا نقره ای رنگ می دود. کرم خاکشیر رقیق شده یا زرد کم رنگ و تقریباً سفید است. رنگ سفید در اسب ها متغیر است، از خاکستری سالخورده تا آلبینو با چشمان آبی و پوست صورتی و تا شبه آلبینو با یال گاومیش یا با چشمان قهوه ای. الگوهای اصلی اسب سفید خاکستری، روان، پینتو، سابینو و آپالوسا هستند. اسب های خاکستری قهوه ای تیره یا سیاه به دنیا می آیند و با بالا رفتن سن موهایشان سفید می شود و در سال های پیشرفته تقریباً تماماً سفید می شوند. روان به رنگ سفید در هنگام تولد اشاره دارد که با رنگ های دیگر مخلوط شده است: روان آبی سفید مخلوط با سیاه است. رنگ قرمز رنگ سفید و خلیج مخلوط شده است. و روان توت فرنگی سفید و شاه بلوطی است. پینتو تقریباً هر طرح خالدار سفید و رنگ دیگری است. نام‌های دیگر، مانند رنگ، کالیکو، پیبالد، اسکوبالد، اورو و توبیانو، به تفاوت‌های ظریف در نوع رنگ یا طرح اشاره دارد. آپالوسا (مجموعه پلنگ) الگوی بسیار متغیر دیگری است، اما این اصطلاح به طور کلی به یک لکه سفید بزرگ روی باسن و کمر، با لکه های تیره نامنظم پراکنده اشاره دارد.