تاریخچه پرورش اسب سفید
از نظر تکاملی، طبق یافته های فسیلی، منشأ اسب های امروزی از پستاندار کوچکی به نام ائوهیپوس است که شباهت زیادی به روباه دارد و مربوط به حدود ششصد میلیون سال پیش، یعنی دوران ائوسن در از نظر زمین شناسی، و معلوم می شود که از نظر تکامل، اسب ها امروزه از این پستاندار کوچک در طی میلیون ها سال سرچشمه گرفته اند.
قد این حیوان حدود 30 تا 35 سانتی متر است و در سراسر جهان گسترش یافته است. بدن آن گرد و دارای پشت خمیده است و هنگام راه رفتن از کف پنجه های خود استفاده می کند. در اندام حرکتی قدامی 4 انگشت و در اندام خلفی 3 انگشت دارد. حدود 13 نوع از این موجود در مناطق مختلف آمریکای شمالی و انگلستان، سوئیس، فرانسه و بلژیک یافت شده است.
بر اساس یافته‌ها، نه تنها طولانی‌تر شده و کاهش تدریجی تعداد اعضای متحرک اسب نیز استنباط می‌شود، بلکه تغییراتی که دراز شدن گردن و جمجمه همراه با تغییر عادات چرا (مانند غذا خوردن) است میوه های آبدار که در بالای زمین رشد می کنند) می توان آن را در رژیم گیاهخواری (خوردن علف های چوبی و سخت از سطح زمین) گنجاند. اگرچه اولین فسیل یافت شده از Eohippus ثبت شده است، اما به جرات می توان گفت که این جانور کوچک جثه از دودمان اصلی پستانداران که دارای 5 انگشت بودند تکامل یافته است.
پس از گذشت میلیونها سال انواع تکامل یافته این حیوان ( حدود 57 میلیون سال ) بنام تک سمیان دوران پلیوسن تحت نام پلیوهیپوس شکل گرفت اند .
یافته های باستان شناسی در ایران توسط آقای ماکنم ، یکی از معاونان دومرگان باستان شناس معروف ، فسیل یک نوع اسب تحت عنوان هیپاریون در سال 1904 میلادی در ناحیه مرزه چال مراغه بدست آمده است که مربوط به اواخر دوران سوم زمین شناسی یعنی پلیوسن و قبل از فوارن آتشفشان سهند ( بیش از یک میلیون سال قبل ) می باشد .
با آغاز دوره یخبندان در کره زمین و تغییرات جوی انواع مختلف پلیوهیپوس مهاجرتهای گسترده ای به قاره های قدیم ( آسیا ، اروپا و آفریقا ) آغاز کردند . بنابر دلایلی که هنوز روشن نیست قاره آمریکا بطور ناگهانی و پس از قطع ارتباط آن با قاره های قدیم ، از وجود پلیوهیپوس پاک گردید.
انواع مختلف پلیوهیپوس در طی مهاجرتهای خود در بخشهای آفریقا و اروپا و آسیا پراکنده شدند و منشاء انواع مختلف گور خر ، خر و چهار تیپ از اجداد اولیه اسبهای امروزی گردیدند .
بنابر این اسبهای امروزی دارای چهار جد اولیه هستند و از نظر تاریخی فلات ایران منطبق بر محدوده جغرافیائی پراکندگی دو نوع از انواع چهار گانه این اجداد محسوب می شود .
اسبهای نژاد ترکمن و کاسپین موجود در این سرزمین پس از گذشت قریب به یک میلیون سال از پیدایش آن دو نوع اجداد اولیه اسب ، هنوز بعنوان شبیه ترین اسبهای موجود در جهان به اجداد فوق محسوب می شود و مورد توجه خاص جهانیان و پژوهشگران قرار گرفته است .
چگونه اسب انتخاب کنیم ؟
اسب هایی که مشکلات جسمی یا اخلاقی دارند:
در چند سال گذشته، تولید اسب پیشرفت زیادی داشته است. امروزه تعداد قابل توجهی اسب ورزشی وجود دارد. با وجود این نکات باید بدانیم که هیچ اسبی کامل نیست. همه ما آرزوی داشتن یک اسب کامل را داریم، اما پیدا کردن آن چندان آسان نیست. هنر پرورش اسب این است که توانایی های بالقوه اسب را بیابید و آن را تا حد امکان توسعه دهید. باید بدانیم چگونه و تا چه حد می توانیم به عیوب اخلاقی و جسمی اسب پی ببریم. این دانش مستلزم تجربه گران قیمت و سال ها کار با اسب های مختلف است.
باید بدانیم که تربیت هر اسب با اسب دیگر متفاوت و دارای راز و رمز خاصی است. ولی چهارچوب کلی آن همین اصول اولیه تربیت اسب است که درباره‌اش بحث کردیم. به هرحال روش‌هایی وجود دارند که درباره نحوه کار با اسب‌هایی که خوش اخلاِق نیستند و نقصی در اندامشان وجود دارد، بحث می‌کنند. معنی این بحث این نیست که مبانی اصول اولیه نادیده گرفته می‌شوند بلکه علیرغم مشکلات، فقط ممکن است این اصول جابه‌جا شوند.
بد اخلاقی:
اسب با خصوصیات اخلاقی و اندام خاصی خود به دنیا می‌آید. با استفاده از اصول صحیح آموزش و محیط سالم می‌تواند اسب را برای سواری دادن به کار کشید. از طرف دیگر چنانچه روش آموزش و نگهداری غلط در پیش گرفته شود، نتیجه عکس آنچه گفته شد خواهد بود. اصلاح مشکلات طبیعی اسب مشکل است. تجربه ثابت کرده است که علیرغم صرف وقت و تلاش مضاعف چنانچه موفقیتی مناسب به‌وجود آید مشکل نهفته خودنمایی خواهد کرد.