گیاهان سمی برای اسب
گیاهان سمی نگران همه صاحبان اسب هستند، به ویژه برای کسانی که اسب دارند و در مرتع زندگی می کنند. تقریباً هر مرتعی دارای درجاتی از علف های هرز سمی و گیاهان ناخواسته است که در آن رشد می کنند. خوشبختانه، بسیاری از این گیاهان سمی تلخ هستند و چندان خوش طعم نیستند، بنابراین بیشتر اسب ها به جای آن گیاهان دیگر را انتخاب می کنند. بیشتر اسب‌ها به اندازه‌ای بزرگ هستند که اگر گیاه سمی مصرف کنند، برای رسیدن به سطوح سمی باید مقدار زیادی غذا بخورند. مسمومیت های تهدید کننده حیات از گیاهان شایع نیستند. با این حال، طیف وسیعی از سمیت ممکن است رخ دهد. اگر اسب شما خارج از مرتع است، مهم است که بتوانید گیاهان سمی را بشناسید و علائمی را که در صورت مصرف توسط اسب شما ایجاد می کنند، درک کنید
راکن فرن
سرخس براکن گیاهی است که در سرتاسر آمریکای شمالی یافت می شود، اما بیشترین سمیت ها در ایالت های شمال غربی رخ می دهد. حاوی آنزیم تیامیناز است که از جذب تیامین (ویتامین B1) جلوگیری می کند و باعث کمبود تیامین و در نتیجه کوری، افسردگی، کاهش وزن و راه رفتن ناهماهنگ می شود. برای اینکه مسمومیت اتفاق بیفتد، یک اسب باید در طی چند هفته مقادیر زیادی سرخس براقن مصرف کند. سرخس براکن یکی از معدود گیاهان سمی است که اسب‌ها می‌توانند طعم آن را پیدا کنند، بنابراین مراقب سرخس‌هایی باشید که در مناطق مرطوب مزرعه‌هایتان رشد می‌کنند و اجازه ندهید اسب‌تان هنگام بیرون رفتن از مسیر، سرخس‌هایی را بجوید. اگرچه اسب ها ممکن است آن را در مراتع خود بیابند، اما بیشتر سموم ناشی از تغذیه با یونجه بی کیفیت حاوی این گیاه است. اسب‌هایی که یونجه‌های حاوی 3 تا 5 درصد سرخس را برای یک ماه می‌خورند تحت تأثیر قرار می‌گیرند. اگر زود تشخیص داده شود، می توان با دوزهای تیامین برای بازگرداندن سطوح طبیعی، مسمومیت با سرخس را مهار کرد. با این حال، بهترین روش‌های پیشگیری، حفظ مراتع خوب با از بین بردن سرخس‌های برنجی و بازرسی یونجه برای اطمینان از عاری بودن گیاه است.
باترکاپ و پوکه وید
باترکاپ و پوک وید دو گیاه مرتعی هستند که در مراتع بیش از حد چرا یافت می شوند و اغلب در شرایط خشکسالی رشد می کنند. گلهای فنجانی زرد با ساقه بلند و نازک مشخص می‌شوند. در حالی که پوک وید یک علف هرز بزرگ و بوته‌ای است که مانند درختی با ساقه‌ای مایل به قرمز یا بنفش و توت‌های بنفش روشن رشد می‌کند. توت های پوک وید به صورت خوشه هایی تولید می شوند که شروع به رنگ سبز می کنند و وقتی بالغ می شوند به رنگ بنفش مایل به سیاه در می آیند. ریشه سمی ترین قسمت گیاه است، اما اسب ها با مصرف برگ ها و ساقه ها نیز مسموم می شوند. با بالغ شدن پوک ویید، سمیت برگ ها و ساقه ها افزایش می یابد. از آنجایی که هر دو کره و پوکه‌وید چندان خوش طعم نیستند، اسب‌ها معمولاً در صورت دسترسی به علوفه با کیفیت از خوردن آنها اجتناب می‌کنند. کره های خشک شده که گاهی در یونجه یافت می شوند سمی نیستند. هنگامی که این گیاهان مصرف می شوند، می توانند باعث تحریک دهان (تاول و ترشح بیش از حد بزاق برای گلپر، احساس سوزش دهان در اثر پوکیو)، اسهال و ناراحتی معده شوند
گیاهان سرخدار
سرخدار یکی از سمی ترین گیاهان برای اسب است. این گیاه زینتی بومی سواحل غربی، بخش‌های شرقی و مرکزی ایالات متحده است و به‌عنوان درختچه‌های منظره در خانه‌ها یا حتی برخی از محوطه‌های نمایشی دیده می‌شود. این درختچه ای همیشه سبز چوبی با برگ های سوزنی مانند و توت های قرمز روشن است که در انتهای آن سوراخ دارد. گیاه سرخدار حاوی تاکسین، یک سم آلکالوئیدی است که باعث فروپاشی سریع قلبی و تنفسی می شود. بیشترین غلظت تاکسین در برگها یافت می شود (حتی برگهای خشک شده سمی باقی می مانند). به اندازه یک لقمه (8 تا 16 اونس برگ سرخدار) می تواند در عرض 30 دقیقه پس از مصرف کشنده باشد. علائم به ندرت مشاهده می شود زیرا سم بسیار سریع عمل می کند و موارد اسب معمولاً پس از مرگ ناگهانی تشخیص داده می شود. هیچ پادزهر یا درمانی برای مسمومیت سرخدار وجود ندارد، بنابراین اجتناب از آن ضروری است. از آنجایی که این یک گیاه زینتی رایج است، اطمینان از اینکه هر گونه پیراشکی همسایه در مرتع پرتاب نمی شود بسیار مهم است.
…………………….
شب بوها
بیش از 70 گونه گیاه شب بو وجود دارد و بسیاری از آنها برای اسب ها سمی هستند، از جمله شب بو سیاه، گل شب بو تلخ، گزنه اسب، جیمسونوید و حتی انگور گوجه فرنگی و سیب زمینی سبز. گیاهان شب بو بومی آمریکای شمالی هستند و عمدتاً در مزارع کشت شده، مراتع بیش از حد چرا و باغ ها رشد می کنند. آنها را می توان با گل های 5 لوبی بنفش یا سفید با توت هایی که در بلوغ زرد یا سیاه می شوند شناسایی کرد. تمام گیاهان شب بو حاوی گلیکوآلکالوئیدی به نام سولانین هستند که به طور قابل توجهی بر سیستم عصبی مرکزی و دستگاه گوارش اسب تأثیر می گذارد. مصرف گیاهان شب بو (چه تازه و چه خشک) می تواند باعث کاهش اشتها، ترشح بیش از حد بزاق، ضعف، عدم هماهنگی عضلات، لرزش و ناراحتی معده شود. بیشترین میزان سمیت در توت های سبز و به دنبال آن توت ها، برگ ها، ساقه ها و ریشه های قرمز یا سیاه است. تخمین زده می شود که مصرف 1 تا 10 پوند. شبگرد برای اسب ها کشنده است. با این حال، اسب‌ها به طور کلی این گیاهان را نمی‌خورند و مسمومیت بیشتر به دلیل آلاینده‌ترین آلاینده در یونجه بی‌کیفیت است.
شبدر آلسیک
شبدر Alsike اغلب در سراسر ایالات شمالی ایالات متحده و در کانادا یافت می شود و می تواند برای یونجه، مرتع یا اصلاح خاک استفاده شود. دارای گلهای صورتی کوچک (که در بلوغ قهوه ای می شوند) روی ساقه های بلندی که ارتفاع آنها 1 تا 2 فوت است. شبدر آلسیک به دلیل ایجاد حساسیت به نور (قرار گرفتن در معرض کوتاه مدت) و آسیب کبدی (قرار گرفتن در معرض طولانی مدت) و همچنین مسمومیت احتمالی با نیترات شناخته شده است. اسب‌هایی که یونجه یا مرتع با کمتر از 20 درصد شبدر مصرف می‌کنند می‌توانند علائم آسیب کبدی را نشان دهند و می‌توانند کشنده باشند.
حساسیت به نور زمانی است که پوست سفید اسب به نور خورشید حساس می شود. باعث قرمزی پوست، ضایعات دردناک، تورم، ترشحات و در نهایت پوست می شود. حساسیت به نور معمولاً نواحی سفید روی صورت و پاهای اسب را تحت تأثیر قرار می دهد
راگوورت
راگورت یکی دیگر از گیاهانی است که برای اسب بسیار سمی است. حدود 70 گونه مختلف از راگورت مانند راگورت tansy و خار مریم سنت جانز وجود دارد که با گلهای زرد 13 گلبرگ دیزی مانند آنها شناخته می شوند. تمام قسمت های گیاه راگورت سمی است و هم به صورت تازه و هم خشک شده در یونجه مصرف می شود. راگورت حاوی آلکالوئیدهای پیرولیزیدین است که با مهار تقسیم سلولی بر کبد تأثیر می گذارد. این سموم دارای اثر تجمعی هستند و در صورت مصرف طولانی مدت باعث آسیب جبران ناپذیر کبد می شوند. اسب های مبتلا ممکن است زردی داشته باشند و علائم عصبی ناشی از تجمع سم را به دلیل نارسایی کبد نشان دهند. هیچ درمان موثری برای مراحل پیشرفته بیماری کبد از این سم وجود ندارد. متأسفانه، از آنجایی که معمولاً هیچ نشانه اولیه مصرف وجود ندارد، بیشتر اسب‌ها در حال حاضر آسیب کبدی پیشرفته و غیرقابل برگشتی دارند تا زمانی که متوجه آن شوند.
درختان افرا قرمز
درختان افرا قرمز در سراسر بخش شرقی ایالات متحده رشد می کنند. آنها برای اسب ها بسیار سمی هستند و یکی از شایع ترین مسمومیت های گیاهی در اسب ها هستند. آنها به خاطر برگ هایشان که در پاییز به رنگ قرمز روشن در می آیند و اغلب در مراتع یا نزدیک به مراتع که در آن اسب نگهداری می شود رشد می کنند، معروف هستند. در حالی که برگ های تازه و سبز ظاهراً در صورت خوردن سمی نیستند، پوست درخت و برگ های پژمرده بسیار خطرناک هستند و متاسفانه طعم شیرینی دارند و برای اسب ها خوش طعم تر هستند. برگهای پژمرده معمولاً روی شاخه‌های درختی که در طول طوفان به مرتع افتاده‌اند و در ماه‌های پاییز که برگها روی زمین می‌ریزند، یافت می‌شوند. برگها می‌توانند حدود یک ماه سمی باقی بمانند، بنابراین بهتر است فوراً برگ‌هایی را که در دسترس اسب‌ها هستند حذف کنید. سم موجود در برگهای افرا قرمز بر گلبول‌های قرمز تأثیر می‌گذارد و توانایی حمل اکسیژن را کاهش می‌دهد و می‌تواند باعث آسیب شدید کلیه شود. تخمین زده می شود که مسمومیت با مصرف تقریباً 1.5 پوند برگ رخ دهد. بسته به مقدار مصرف، علائم می تواند در عرض چند ساعت یا چند روز ظاهر شود. علائم مسمومیت عبارتند از بی حالی، رنگ لثه زرد تا قهوه ای، ادرار قهوه ای تیره، مشکلات تنفسی، افزایش ضربان قلب و مرگ. تنها درمان موجود، تجویز مایعات IV و احتمالاً انتقال خون است. با این حال، بقا به مقدار برگ مصرف شده و سرعت مراقبت حمایتی بستگی دارد
شوکران سمی و شوکران آبی
شوکران سمی و شوکران آبی دو گیاه بسیار سمی برای اسب هستند. این گیاهان با خوشه های گل های سفیدشان تا حدودی شبیه به نظر می رسند، اما می توان آنها را با برگ هایشان متمایز کرد. شوکران سمی دارای برگ های سرخس مانند و شوکران آبی دارای برگ های بزرگتر با لبه های دندانه دار است. آنها همچنین در مناطق مختلف رشد می کنند. شوکران سمی را در کنار جاده ها یا مناطق کشت نشده استفاده می کنند، در حالی که شوکران آبی مناطق باتلاقی مراتع و در کنار نهرها و خندق های آبیاری را ترجیح می دهد. هر دو گیاه هنگام بلعیدن بر سیستم عصبی اسب تاثیر می گذارند اما این کار را از طریق نوروتوکسین های مختلف انجام می دهند. برگ ها، ساقه ها و دانه ها سمی ترین قسمت های شوکران سمی هستند. سمیت در طول فصل رشد، به ویژه در ریشه های ازگیل مانند آنها افزایش می یابد. شوکران سمی حاوی نوروتوکسین های قوی است که بر سیستم عصبی مرکزی و محیطی تأثیر می گذارد. علائم مسمومیت می تواند در عرض 1 تا 2 ساعت پس از مصرف رخ دهد و شامل افزایش ترشح بزاق، عصبی بودن، لرزش عضلانی، ناهماهنگی و افزایش ضربان تنفس و قلب است. یک اسب باید 4 تا 5 پوند مصرف کند. شوکران سمی برای آن کشنده است و معمولاً به دلیل نارسایی تنفسی می میرد. از سوی دیگر شوکران آبی حتی سمی تر از شوکران سمی است و به اندازه 8 اونس است. می تواند کشنده باشد تمام قسمت های شوکران آبی (به ویژه ریشه ها) حاوی نوروتوکسین بسیار سمی است که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد. سطح سم در برگ ها و ساقه ها با رشد گیاه کاهش می یابد، اما ریشه ها در طول سال سمی می مانند. علائم مسمومیت عبارتند از ترشح بیش از حد بزاق، مشکلات تنفسی، عصبی بودن، لرزش و تشنج شدید عضلانی و مرگ ناشی از فلج تنفسی. شروع علائم یک ساعت پس از مصرف رخ می دهد و مرگ معمولاً در عرض 2 تا 3 ساعت رخ می دهد
درخت گردوی سیاه
درخت گردوی سیاه یک گیاه سمی جالب است. پوست، چوب، آجیل و ریشه درخت گردوی سیاه در صورت مصرف سمی است. با این حال، اکثر اسب ها به ندرت برگ ها را می خورند یا پوست آن را می جوند. اسب‌ها عمدتاً از طریق قرار گرفتن در معرض تراشه‌هایی که حاوی بخش‌هایی از درخت گردوی سیاه است مسموم می‌شوند. ملافه هایی که حاوی 20 درصد یا بیشتر براده های گردوی سیاه هستند، در عرض 10 تا 12 ساعت پس از تماس دهانی یا پوستی باعث ایجاد سمیت می شوند. براده های گردوی سیاه را می توان با رنگ قهوه ای تیره آن تشخیص داد و از براده های معمولی برنزه روشن متمایز خواهد شد. علائم مسمومیت شامل بی میلی به حرکت، تغییر وزن از اندام به اندام، گرم شدن سم، ادم پا و افزایش نبض دیجیتال است. اگر اسب آسیب‌دیده زودتر از تراشه‌های گردوی سیاه خارج شود، بیشتر علائم ظرف چند ساعت ناپدید می‌شوند. با این حال، همیشه بهترین کار این است که اسب را توسط دامپزشک معاینه کنید تا مطمئن شوید که اثرات طولانی مدتی ندارد و به طور مداوم تراشه های خود را قبل از خوابیدن در اصطبل اسب خود بررسی کنید.
لیست طولانی دیگری از گیاهانی وجود دارد که برای اسب ها سمی هستند. می توانید با دامپزشک خود صحبت کنید یا با شرکت تعاونی ایالتی خود تماس بگیرید تا بپرسید کدام گیاهان سمی در منطقه شما رایج است و باید مراقب آنها باشید. در صورت شک، نمونه ای از گیاه مورد نظر را نزد دامپزشک خود ببرید یا از منابع آنلاین برای کمک به شناسایی گیاهان ناشناخته استفاده کنید. فهرست جامعی از گیاهان سمی با ویژگی‌های شناسایی، تصاویر و علائم بالقوه را می‌توانید در royalhorse.ir پیدا کنید. مطمئن شوید که به طور منظم در مزارع خود به دنبال گیاهان سمی بالقوه قدم می زنید و هر چیزی که مشکوک به نظر می رسد را بلافاصله حذف کنید. بیشتر اسب ها از گیاهان سمی دوری می کنند مگر اینکه مراتع آن ها بیش از حد چرا باشد یا از شرایط خشکسالی رنج ببرند. در این شرایط، سعی کنید گزینه های علوفه ای ایمن مانند یونجه با کیفیت خوب را تهیه کنید.