چگونه می توانیم یک اسب مناسب را انتخاب کنیم؟

اسب هایی با مشکلات جسمی یا اخلاقی:
در سال های اخیر، تولید اسب پیشرفت زیادی داشته است. امروزه اسب های ورزشی زیادی وجود دارد. با این حال، ما باید درک کنیم که هیچ اسبی کامل نیست. همه ما آرزوی داشتن یک اسب عالی را داریم، اما پیدا کردن آن به این راحتی نیست. هنر پرورش اسب در این است که توانایی های اسب را درک کنیم و تا جایی که می توانیم آن ها را پرورش دهیم، باید بدانیم چگونه و تا چه اندازه می توانیم عیوب اخلاقی و جسمی اسب را ببینیم. این دانش نیازمند تجربه ارزشمند و سال ها کار با اسب های مختلف است.
باید بدانیم که تربیت هر اسبی متفاوت است و اسرار خاصی دارد. اما روش کلی آن همان اصل تربیت اسب است که به آن پرداختیم. با این حال، راه‌هایی وجود دارد که می‌توان گفت با اسب‌های بد رفتار و اسب‌های لکه‌دار چه باید کرد. هدف از این بحث نادیده گرفتن مبانی آن ارزش ها نیست، بلکه حرکت دادن آن ارزش ها با وجود مشکلات است.

اخلاق بد:
اسب ها با شخصیت و بدن خود متولد می شوند. با استفاده از اصول آموزشی صحیح و محیطی سالم می توان اسب ها را برای سوارکاری آموزش داد. از طرفی اگر روش های آموزشی و نگهداری اشتباه باشد، نتیجه عکس خواهد بود. اصلاح مشکلات طبیعی در اسب ها دشوار است. تجربه ثابت کرده است که حتی اگر زمان و تلاش بیشتری نیاز باشد، مشکلات پنهان در صورت موفقیت آشکار خواهند شد.

اسب می ترسد:

این نوع اسب در مواجهه با موقعیت های غیرعادی مانند صداهای عجیب، حرکات سریع یا پرچم ها بی قرار می شود: این نوع اسب به دلیل کار دقیق و مراقبت مناسب آرام می شود. اگر اسب از حرکت یا قوچ از جسم روی زمین بلرزد، کار بسیار مشکل می شود. تجربه من نشان می دهد که چنین اسبی نمی تواند آرام بگیرد. مربیان فقط باید محدودیت ها را در نظر بگیرند و برعکس می توان از حساسیت بالا یا عصبی بودن خاص استفاده کرد.
من خودم ترجیح می دهم با اسبی شاد ولو کمی عصبی و مضطرب کار کنم تا اسب تنبل. اسب عصبی موهبتی است برای سواری با صبر و حوصله بدون حرکت اضافی و آرامش بر اسب. چنین اسبی به کمترین تأثیرات نیاز دارد و سواری که آرامش خود را حفظ کند روز اوست و زمانی می رسد که اسب اثر سوارکار را می پذیرد و به جلو رانده می شود. یک سوار صبور در این بازی برنده می شود، اما یک سوار کسل هرگز نباید سوار اسب عصبی شود.

اسب سبک:
اسب تنبل سوار را دیوانه می کند. اول از همه باید فهمید که اسب ذاتا تنبل است یا دلایلی وجود دارد که باعث این تنبلی می شود. مثلا ممکن است اسب به شرایط مطلوب نرسیده باشد. مثلاً چاق است یا لاغر، مریض است یا عوارض سواری را درک نمی کند. بهتر است یک اسب تنبل را با اسبی چابک به صحرا ببرید. اگر همچنان از حرکت امتناع کند، سوارکار اثر را تقویت می کند. و در وقت مناسب با تازیانه ضربات تند و محکم می کند و چون اسب به جلو می پرد باید نوازش شود. این تمرین باید تا زمانی تکرار شود که اسب قصد سوارکار را درک کند و به راحتی به تأثیرات پاسخ دهد. مهم این است که سوارکار اسب را به جلو وادار کند. او باید به تدریج این تنش ها را کاهش دهد تا اسب نسبت به آنها بی تفاوت نشود.

سر اسب:
اسب هایی از این نوع قادر به حرکت و اعمال قدرت هستند و نمی خواهند آنها را در خدمت سوار بی تفاوت بگذارند. و نکته اینجاست که اسب متوجه می شود که سوارکار چندان ماهر و مصمم نیست. اسب به سرعت متوجه این موضوع می شود و شروع به رفتار شدید می کند و رهایی از این حرکت دشوار است. حل این مشکل نیاز به سوارکاری دارد که در زین بماند و اسب را بدون نافرمانی به جلو هدایت کند. به محض اطاعت اسب از فرمان، سوار باید او را نوازش کند و اعتماد اسب را جلب کند. به محض اینکه احساس کرد اسب می‌خواهد لگد بزند یا ضربه بزند، باید یکی از بازوهای جلویی‌اش را بیرون بیاورد و او را از راه رفتن باز دارد و مطمئن شود که حرکت زیاد طولانی نباشد زیرا اسب می‌تواند روی سوارکار بغلتد.

عدم تناسب بدن:
امروزه اسب های دارای مشکلات قد به ندرت به عنوان اسب ورزشی فروخته می شوند. اگر این ناهماهنگی فقط ناشی از ضعف اندام و مفاصل باشد، با مراقبت، مشاهده و پیشگیری. این ضعف ها ممکن است همراه با رشد سایر اندام ها تقویت شوند. البته گفتنش خیلی راحت و انجامش خیلی سخته.

عدم تناسب گردن:
این روزها این اسب ها کمتر دیده می شوند. اگر علاوه بر گردن نامتناسب، فک پایین نیز سنگین و بزرگ باشد، احتمال اصلاح چنین اسبی بسیار ضعیف است. اندازه و وزن فک پایین به اسب اجازه نوشیدن آب نمی دهد. زیرا استخوان بزرگ فک پایین به گردن فشار می آورد و اجازه کار را می گیرد. توصیه می کنم با این اسب کار نکنید.

برخی از مشکلات گردن مانند شکستگی مهره سوم ناشی از دست های خشن سوارکار است.در هنگام آموزش اسب جوان یا اسبی که در اثر بد سواری آسیب دیده است، باید همان اصولی را رعایت کرد که اسب از پشت ثابت می شود. به جلو نه از سر.و به گردنش فشار آورد و آنها را از خدمت خارج کرد.

اسب هایی با گردن قوی معمولا در تماس با دهان مشکل دارند. برای تربیت این گونه اسب ها باید تلاش مضاعف کرد و برنامه تمرینی طولانی مدت و سوارکاری برای سوارکار در نظر گرفته شود. و اگر قصد بهره برداری زودهنگام داشته باشیم، گردن مهره سوم را می شکنیم. زمانی که اسب گردن خود را به سمت جلو و پایین برای نوشیدن می کشد، می توانید به آموزش اسب ادامه دهید. اگر از اسبی با این خصوصیات بخواهیم زودتر گردنش را بالا بیاورد، ماهیچه های پژمرده شل می شوند و صاف نمی شوند.

این نوع گردن انعطاف‌پذیر است، می‌تواند به طرفین تا شود یا خم شود و باعث حرکت گردن و متمایل شدن شانه بیرونی به بیرون شود. هدایت چنین اسب هایی بسیار مهم است. اگر اسب نمی‌نوشد، از نوشیدنی غلیظ‌تری استفاده کنید. هنگام حرکت روی قوس ها، ضربه خارجی بازوها و وزن و پاها باید قوی تر باشد. برای رفع این عیب باید عضلات پایین گردن را تقویت کرد و این کار را می توان با جلو آوردن اسب و کشیدن سر و گردن به جلو و پایین انجام داد.

گردن آهو
عضلات پایینی این نوع گردن بسیار بزرگ است. برای اسب خیلی سخت است که گردن خود را اینطور بکشد. ما باید عضلات پایین گردن را شل کنیم و ماهیچه های بالایی را توسعه دهیم، و اسب را می توان با تسمه هایی که در زیر بسته شده یا با آموزش ثابتی که سر را پایین نگه می دارد سوار کرد. چنین اسب هایی پشت باریکی دارند. کار با سه پایه و پرش های ژیمناستیک برای تقویت پشت آنها بسیار مفید است.

اسب هایی با طول کمر نامناسب
– کوتاه یا بلند – همیشه از آن دسته ای نیستند که سخت کار کنند. اسب هایی با پشت بلند معمولاً به راحتی سوار می شوند. اگر عضلات کمر بین شانه و ساکروم به خوبی توسعه یافته باشند، در کار مشکلی نخواهند داشت، برعکس، کمر بلند و نرم مزیتی برای تمرین آنهاست. اما اگر دور کمر به حدی باشد که پاها نتوانند به مرکز ثقل برسند، طول پله ها کوتاه می شود و این گونه اسب ها برای درساژ مناسب نیستند، بلکه برای پریدن در سه روز مناسب ترند، زیرا در مورد تولید خطا، از کمرشان، چون از ستون بلند کمک می گیرند. وقتی تمرین چنین اسبی را شروع می کنیم باید در نظر داشت که دور با تمرین کوتاه نمی شود، فقط با نیمه توقف و حرکات انتقالی متوالی در تمرین می توان آن را کشید.

میانبر:
بدیهی است که پاهای این گونه اسب ها به راحتی پایین می رود و جفت گیری آنها آسان است. از طرفی اغلب با مشکلات کمر مواجه می شوند. کمر کوتاه نیاز به گردنی بلند دارد تا به نرمی آن کمک کند. اگر طول گردن اسب بلند نباشد، پایین کشیدن پاهای اسب مشکل خواهد بود. سوار شدن بر چنین اسب هایی آسان نیست. اسب‌هایی با پشت کوتاه تنها زمانی به حداکثر توانایی تاختن می‌رسند که سوارکار به تمرینات کشش به جلو و پایین توجه ویژه‌ای داشته باشد و دست‌های بسیار نرمی داشته باشد.

اسبی که پشتش بلندتر از جلویش است:
از آنجایی که اسب های جوان هنوز به مرحله رشد کامل نرسیده اند، ربع عقبی نسبت به قبل بالاتر رفته و در نتیجه وزن روی دست ها می افتد. اگر این ویژگی پس از رشد کامل حذف نشود، چنین اسبی برای مسابقه مناسب نیست. این را نباید به عنوان یک نقص در پرش تلقی کرد، زیرا اسب های “هالاوالا” در المپیک مدال گرفته اند.
در تمرین نباید از این اسب ها خواسته شود که برای مدت طولانی با سرشان پایین حرکت کنند، البته در هنگام استراحت باید گردن خود را کمی بالاتر برای حفظ تعادل نگه دارند.

کلاه افتاده یا کلاه بزی:
این نوع مفاصل بونیون اسب دارای زاویه سخت و قوی هستند و نمی توانند به اندازه کافی برای عملکرد مطلوب رشد کنند. آنها برای پریدن مناسب نیستند و باید با مراقبت از لباس با آنها رفتار کرد. این گونه اسب ها پاهای خود را به راحتی به سمت پایین می کشند، اما فشار زیادی به پشت خود وارد می کنند و مشکل ایجاد می کنند. آنها باید همیشه با قدرت و حداقل تمرکز به جلو هل داده شوند.

نقص پا:
آموزش این اسب ها کامل است. سوارکار باید دقیقاً برنامه ریزی می کرد که چگونه با این اسب ها کار کند. هر دو عیب فشار یکسانی بر مفاصل خرگوش وارد می کنند.
هر دو نوع باید تمرین تجمعی محدودی داشته باشند. تجربه من نشان داده است که می توان با اسب با مفصل گاوی بیشتر کار کرد زیرا خوردگی این نوع مفصل نسبت به سایر مفاصل خرگوش کمتر است.
تعادل را می توان با تمرینات روی هر دو محور و شانه داخلی ایجاد کرد، اما اطمینان از موفقیت دشوار است. در جاهایی که فرصت کار با اسب سالم وجود دارد، بهتر است از کار یا خرید اسب هایی با مشکلات جسمی و اخلاقی خودداری کنید.

نکات مهم در مورد خرید اسب
اگر آشنایی چندانی با اسب ندارید، حتما از یک فرد مطلع برای تایید اسب کمک بگیرید. تناسب اندام اسب، تون ماهیچه ها، حرکات اسب، نحوه راه رفتن و دویدن، لکه ها یا زخم های روی پوست و غیره در هنگام خرید اسب مهم است و وضعیت سلامتی و سایر اطلاعات شما را مشخص می کند. اسب نباید لگد بزند، تهاجمی باشد و به شما حمله کند. به او فرصت دهید تا شما را ببیند و شما را بشناسد.

طبیعت اسب ها
قبل از خرید اسب به تفاوت های نر و ماده توجه کنید تا بتوانید اسب مناسبی را انتخاب کنید. مادیان ها رفتار تهاجمی کمتری دارند و عموماً شخصیت آرام و متعادل تری دارند. بنابراین خرید مادیان برای مبتدیان و افرادی که قصد پرورش اسب را دارند انتخاب بهتری است.

از طرفی اسب ها با وجود اینکه احساسات زیادی دارند و می توانند رفتارهای خطرناکی از خود نشان دهند اما قدرت بدنی و رشد و قد زیادی نیز دارند می توانند در مسابقات و تمرینات مورد استفاده قرار گیرند.افراد بسیار ماهر مناسب هستند. اگر اسب بعد از بلوغ رها شود سنگین و مطیع می شود و خرید اسب برای حمل و سواری و سواری نیز مناسب است.

سن اسب
اسب ها در سن 4 سالگی بالغ می شوند و می توانند جفت گیری کنند. طول عمر طبیعی یک اسب بیست و پنج تا سی سال است. اما این تعداد می تواند بیشتر باشد: نژاد، جنسیت، تعداد تولد. روش های مراقبت و مراقبت های دامپزشکی و همچنین نوع و کاری که اسب در زندگی خود انجام می دهد. این به طور مستقیم بر زندگی طبیعی اسب تأثیر می گذارد. بهترین سن برای خرید اسب هشت تا دوازده سالگی است. اما این گروه معتقد است که این تعداد می تواند پانزده نفر باشد. البته این پاسخ قطعی نیست زیرا حتی اسب های مسن تر نیز سالم و کارآمد هستند.

نتیجه
خرید اسب بدون بحث در مورد هدف و کاربرد آن برای ما فقط یک فاجعه است. قبل از خرید اسب بهتر است نوع آن را بدانیم که مناسب هدف ماست و پس از بررسی سن و جنسیت اسب را بخریم. از هزینه های مربوط به اسب، از جمله آزمایش ها و درمان ها، تجهیزات لازم، تعویض کفش، هزینه خوراک و محل نگهداری اسب آگاه باشید. همچنین معاینات دامپزشکی و تایید سلامت اسب در نظر گرفته شود و گواهینامه ها اخذ شود و از صحت اطلاعات روی آن اطمینان حاصل شود تا خرید اسب آسان و مطمئن باشد.

About Author