بررسی بهترین نژاده های اسب ایرانی سری دوم

بررسی اسب عرب

اسب عرب یکی از  زیباترین و مهم ترین نژادهای اسب ایرانی است که گاهی به آنها اسب خالص ایرانی نیز می گویند و یکی از سبک ترین نژادهای اسب دنیا و مختص به منطقه خاورمیانه است. ما آن را متعلق به ایران می دانیم، سرزمین پهناور ایران در سال های دور بوده است که اکثر کشورهای کنونی در گذشته جزئی از ایران محسوب می شدند، پس در کل متن اگر چنین جملاتی را مشاهده کردید آن را قبول نکنید. . سوء تفاهم) این نژاد به دلیل شکل مشخص سر و دم بلندش به راحتی قابل شناسایی است. اسب های عرب از منطقه خاورمیانه سرچشمه گرفتند و از آنجا از طریق تجارت یا جنگ در سراسر جهان گسترش یافتند. همچنین از این نژاد برای بهبود خصوصیات سایر نژادها مانند استقامت بالا، قدرت مانور و سرعت استفاده می شود. این نوع اسب دارای قد 142 تا 154 سانتی متر است و وزن آن بین 350 تا 450 کیلوگرم تخمین زده می شود. اسب های اصیل عرب را می توان در رنگ های شاه بلوطی، نیلی (خاکستری)، سیاه، سیاه و ابری یافت. رنگ های اصلی در این نژاد به ترتیب شاه بلوطی، نیلی و سیاه است.

اسب‌های عرب، اسب‌های خونگرم، باهوش، باهوش و حساسی هستند که باعث می‌شود پیوند قوی‌تری با سوارکار خود داشته باشند، اما همین ویژگی‌ها می‌تواند باعث شود که آنها زودتر از بسیاری از نژادهای دیگر عادت‌های بد را بیاموزند.

اسب قره باغ
از قدیمی ترین نژادهای اسب ایرانی در سرزمین پهناور ایران اسب قره باغ است، اسب قره باغ ازجمله اسب های قدیمی ایران است که در شمار اسب های باستانی قرار می گیرد. با توجه به اینکه این اسب از صفات فنوتیپی و ژنوتیپی وضعیت مناسبتری نسبت به سایر توده های ایرانی دارد اما به عنوان یک نژاد ایرانی ثبت نگردید و فعالیتی برای آن انجام نشد . اسب قره باغ در مسابقات سرعتی نتایج خوبی را بدست آورده و همچنین از این اسب علاوه بر ورزش هایی نظیر چوگان و کالسکه رانی برای آموزش کودکان و نوجوانان هم استفاده می شود.

این حیوان به خاطر زندگی در مناطق کوهستانی از نظر اندام بزرگ نبوده ولی از نظر تاندون و عضله بندی بسیار مقاوم و قوی می باشد و مخصوص زندگی در کوهستان است . از نظر بیومتری قد این حیوان مابین ۱۴۱ تا ۱۴۵ سانتیمتر ولی در سایر ممالک مثل آلمان تا ۱۵۰ سانتیمتر نیز می رود.

اسب سیستانی
یکی دیگر از مواردی که در لیست نژادهای اسب ایرانی قرار می گیرد اسب سیستانی است. این اسب در سیستان و بلوچستان زیست می کند اما متاسفانه به دلیل توجه بسیار کمی به این گونه جانوری شده خبرهایی می رسد که در حال انقراض است و امروزه تنها تعدادی از آن ها در مرز سیستان و بلوچستان زیست می کنند.

اسب تالشی
اسب تالش اسبی استقامتی است که مسابقات آن اکثرا در مسیر های سرآشیبی انجام می گیرد.ولی اکثر مردان تالش از این نزاد اسب برای کار استفاده میکنند و فصل هایی هم که کار نیست اسب را در شالیزار ها ول میدهند. در ییلا قات ماسال حتی میتوان اسب هاییرا دید که به صورت گله ای ول شده اند.البته اسب هایی که برای مسابقه نکهداری می شود ذر شرایت بهتری زندگی می کنند.اما درمنطقهی ما حتی جایی برای تمرین دادن اسب هم نیست. سالانه تعداد زیادی از اسب هایی که ول شده اند در اثر تصادف جان خود را از دست می دهند.

اسب تالشی
یکی دیگر از نژادهای اسب ایرانی که قدمتی بسیار طولانی در ایران دارد و از آن به عنوان یکی از نژادهای پایه در سطح بین المللی شناخته شده است که بدلیل عدم توجه به پرورش و مطالعات مرتبط با این حیوان در آستانه انقراض قرار دارد. برای پرورش این گونه ی جانوری در استان های شمالی کشور شرایط مناسبی وجود دارد اما متاسفانه با توجه به عدم توجهات لازم اسب خزر یا همان اسب کاسپین که از شاهکارهای خلقت در آفرینش به شمار می رود در کشورهای خارجی نظیر استرالیا، انگلی و آمریکا در حال حاضر پرورش می یابد. و در استان گیلان که سرزمین و موطن اصلی اسب خزر است اثری جدی از پرورش و مطالعات مرتبط با این حیوان مشاهده نمی شود. از ویژگی های ظاهری این حیوان به قدی در بین ۹۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر با تناسب بدنی کامل اشاره کرد.

” لوئیز فیروز” این اسب را که کشاورزان محلی با نام “مولکی” یا ” پوزکی” به معنی پوزه کوچک می شناخت، اسبچه خزر نامید البته لازم به ذکر است که در گستره ی تحقیقات بعدی به نام این اسب “اسب مینیاتوری دریای خزر” و در نهایت به “اسب خزر یا اسب کاسپین” تغییر یافت.

اسب‌ خزر
اسبچه خزر، اسبی با قدمتی سه هزار ساله
اسبچه یا همان اسب مینیاتوری همانطور که گفتیم گونه بسیار زیبا از نژادهای اسب ایرانی است که در شهرهای شمالی کشور زیست می کرده است و همچنان هم در این منطقه وجود دارد اما آنچنان توجهی به آن نمی شود در حالی که در کشورهایی نظیر انگلیس، فرانسه و … ما شاهد این جاندار زیبای ایرانی هستیم.

اسبچه خزری با اندامی کوچک و قدرتی زیاد که زیستگاه اصلی آن خطه شمال و جنگل های منطقه خزر (استانهای مازندران و گیلان) می باشد. اسبچه خزر یک اسب مینیاتوری است که نژاد خاص ایران می‌باشد. چون این اسبچه ها در حوالی دریای خزر یافت شدند نام کاسپین یا اسبچه ی خزر به آنها داده شد. اسب کاسپین علاوه بر ارزش‌های ورزش و سوارکاری، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ تکاملی اسب نیز دارد. قدیمی ترین تصویری که از این پیدا شده در نگاره های پلکان آپادانای تخت جمشید و مهر سه زبانه داریوش است. در گنجینه آمودریا در موزه بریتانیا و در نقش رستم و نقش شاپور، اسب کوچکی مشاهده می‌شود که بنا بر مطالعات فسیل شناسی بر روی بقایای اسکلت‌های یافت شده در اطراف همدان، همان اسبچه خزر است.

اسب خزر
حدود 50 سال پیش خانم لوئیز فیروز (آمریکایی مقیم ایران) توجه جهانیان را به اسب کاسپین جلب کرد و این موجود دوست داشتنی را که یکی از نژادهای اسب ایرانی بود در استان سرسبز مازندران کشف کرد و آن را به مردم جهان معرفی کرد. جهان دنیا با تحقیقات گسترده ای که توسط خانم لوئیز و با آزمایش خون اسب کاسپین انجام شد متوجه شد که این نوع اسب بیش از سه هزار سال قدمت دارد و قدیمی ترین اسب خونگرم دنیاست. تا آن زمان اعتقاد بر این بود که اسب عرب قدیمی ترین نژاد این اسب ها است، اما پس از اعلام این نتایج حتی برخی می گویند که اسب کاسپین می تواند جد اسب عرب باشد. جالب اینجاست که تشخیص آن از روی عکس ها و تصاویر آسان نیست و از آنجایی که شباهت های زیادی با اسب عرب دارد باید در کنار نشانگر قرار گیرد تا بتوان آن را تشخیص داد.

About Author